Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Η τηλεόραση εχθρός της παιδικής συμπεριφοράς

    Πηγή: newsbeast.gr
    Κυρίως όταν η παρακολούθηση υπερβαίνει τις 2 ώρες
    Προβλήματα συγκέντρωσης, άσχημης συμπεριφοράς και κοινωνικοποίησης δημιουργεί στα παιδιά η τηλεόραση, κυρίως όταν η παρακολούθησή της υπερβαίνει τις 2 ώρες.

    Το ίδιο παρατηρείται και στην ενασχόληση με τα βιντεοπαιχνίδια, ακόμα και όταν τα παιδιά είναι γενικότερα δραστήρια στη ζωή τους, σε επίπεδο σωματικής άσκησης.

    Έρευνα που έγινε στο Μπρίστολ οδήγησε στο συμπέρασμα ότι το 61% των παιδιών που βλέπουν καθημερινά περισσότερες από 2 ώρες τηλεόραση, έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν συναισθηματικά, κοινωνικά και νοητικά προβλήματα (κυρίως στο επίπεδο της συγκέντρωσης).

    Αντίστοιχα, η παραμονή άνω των δύο ωρών μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή (κυρίως για διάφορα ηλεκτρονικά παιγνίδια) αυξάνει τις πιθανότητες εμφάνισης παρόμοιων προβλημάτων στα παιδιά, σε ποσοστό 59%.

" Ο φόβος εγκαταστάθηκε για τα καλά στο μυαλό των ανθρώπων....."

03 Σεπ 2010
Ο χειμώνας της αβεβαιότητας και η χαμένη ελπίδα

    Ο φόβος εγκαταστάθηκε για τα καλά στο μυαλό των ανθρώπων, δηλητηριάζει την καθημερινότητα, αλλάζει τις προτεραιότητές τους. Η αγωνία της επιβίωσης μετατρέπεται σε εφιάλτη. Τίποτα δεν θεωρείται πια σίγουρο. Ολοι αμφιβάλλουν για όλα. Η παλιά οργάνωση της ζωής ανήκει στην ιστορία.
    Η βίαιη και αυθαίρετη ανατροπή των δεδομένων που μας καθόριζαν μέχρι σήμερα οδηγεί αλυσιδωτά σε πλήρη αποδόμηση και της ατομικής μας συγκρότησης. Αλλιώς δρα ένα άτομο στο πλαίσιο ενός κοινωνικού μοντέλου που υπόσχεται «δικαιοσύνη», ισότητα, σεβασμό δικαιωμάτων και αλλιώς σε συνθήκες διακηρυγμένης αβεβαιότητας και σύγχυσης.
    Η αποσταθεροποίηση των κοινωνικών δομών, ως απότοκος της οικονομικής κρίσης, επηρεάζει πλέον άμεσα και τη συμπεριφορά των πολιτών. Η προσωπική μας υπόσταση, με ό,τι αυτή μπορεί να σημαίνει (εργασία, αυτοσεβασμό, αξιοπρέπεια, ιδιωτική ζωή) κλονίζεται συθέμελα. ( )

    Η κρίση παράγει νέα κοινωνικά υποσύνολα μιζέριας. Κομμάτια του παλαιού μεσαίου χώρου υποβιβάζονται οικονομικά, μέσα σε μια γενικευμένη αίσθηση αδικίας. Ολοι μας νιώθουμε τη θηλιά στο λαιμό, ενώ γνωρίζουμε τους πραγματικά υπεύθυνους. Το χειρότερο είναι όμως ότι υποθηκεύσαμε το μέλλον των παιδιών μας. Η νέα γενιά, το πιο ευαίσθητο και νευραλγικό κομμάτι της κοινωνίας, μας γνωστοποίησε με ηχηρό τρόπο από τον Δεκέμβρη του 2008, την αγωνία της. Αλλά κάναμε πως δεν ακούμε. Και την προσφέραμε αβίαστα, θυσία στο βωμό των συμφερόντων που συνεχίζουμε να υπηρετούμε. ( )
    Υπάρχει όμως ένα άγνωστο όριο, ένα κομβικό σημείο όπου η κοινωνική πίεση δεν απορροφιέται πια. Γίνεται ανεξέλεγκτη. Αυτό το σημείο κοινωνικού βρασμού θέλουν όλοι να αποφύγουν αυτό τον δύσκολο χειμώνα. ( )

    Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ Στην «Ελευθεροτυπία» 3-9-2010