Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα
Μπορεί να σπαράζει η καρδιά μας και να νιώθουμε ενοχές, αλλά μια νέα μελέτη δείχνει ότι δεν πρέπει να αρπάζουμε αμέσως στην αγκαλιά μας το μωρό όταν κλαίει αντί να κοιμάται ήσυχο στο κρεβατάκι του. Αφήνοντας το μωρό να κλάψει για λίγο αντί να το παρηγορήσουμε αμέσως, δεν πρόκειται να το βλάψουμε, σύμφωνα με τη μελέτη. Αντιθέτως, η κατάληξη θα είναι να μειωθεί το στρες του και να βελτιωθεί ο ύπνος του.
Οι ερευνητές λένε πως οι γονείς θα πρέπει να εφαρμόζουν την τεχνική του ελεγχόμενου κλάματος τα βράδια. Σύμφωνα με αυτήν, οι γονείς πρέπει να περιμένουν επί συγκεκριμένη ώρα πριν πάρουν αγκαλιά το μωρό τους. Ειδικότερα, το πρώτο βράδυ που θα ξυπνήσει το μωρό κλαίγοντας, πρέπει να περιμένουν 2 λεπτά και μετά να το πάρουν αγκαλιά.
Το δεύτερο βράδυ πρέπει να περιμένουν 5 λεπτά, το τρίτο 10 λεπτά και ούτως καθ’ εξής, έως ότου μάθει το μωρό να ξανακοιμάται δίχως να το έχουμε παρηγορήσει εμείς.
Μία άλλη τεχνική που η μελέτη έδειξε ότι αποδίδει, είναι η κατασκήνωση, κατά την οποία οι γονείς κάθονται στο δωμάτιο του μωρού δίχως όμως να το παίρνουν αγκαλιά, έως ότου αυτό ξανακοιμηθεί.
Όλ’ αυτά δείχνουν πολύ ψυχρά, αλλά οι επιστήμονες από τη Μελβούρνη που πραγματοποίησαν τη σχετική μελέτη λένε πως τελικά βοηθούν τους γονείς και το μωρό να κοιμούνται περισσότερο και να νιώθουν λιγότερο στρες.
Η μείωση του στρες είναι ιδιαιτέρως έντονη στη μητέρα, η οποία έτσι διατρέχει μειωμένο κίνδυνο να εκδηλώσει κατάθλιψη. Οι ερευνητές τονίζουν ότι αφήνοντας το μωρό να κλάψει για λίγο, δεν βλάπτει την ψυχική υγεία του, ούτε προκαλεί μακροπρόθεσμα προβλήματα συμπεριφοράς. Σημειώνουν, ωστόσο, ότι τα ευρήματά τους προέρχονται από μωρά ηλικίας 7 μηνών και άνω, και έτσι ίσως δεν ισχύουν για τα νεογέννητα.
«Για τους γονείς που αναζητούν κάτι να τους βοηθήσει, το ελεγχόμενο κλάμα και η “κατασκήνωση” είναι αποτελεσματικές και ασφαλείς μέθοδοι, συνεπώς οι οικογένειες και οι επαγγελματίες της Υγείας πρέπει να αισθάνονται άνετα να τις χρησιμοποιούν», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Άννα Πράις, από το Ερευνητικό Ίδρυμα Παίδων Murdoch (MCRI) στο Βασιλικό Νοσοκομείο Παίδων της Βικτώρια.
Ωστόσο, κατέστησε σαφές ότι οι γονείς δεν πρέπει να κλείσουν την πόρτα τους και να αφήσουν το μωρό να κλαίει όλη νύχτα. «Αυτό είναι πολύ δύσκολο και δεν συνιστάται», τόνισε.
Η μελέτη, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Pediatrics», βασίστηκε σε 326 παιδιά, τα οποία παρακολουθούσαν οι ερευνητές από την ηλικία των 7 μηνών έως τα 6 τους χρόνια.
Σχεδόν οι μισοί γονείς διδάχτηκαν και εφάρμοσαν τις δύο προαναφερθείσες τεχνικές, ενώ οι υπόλοιποι όχι.
Όταν τα παιδιά έγιναν 6 ετών, οι ερευνητές τα υπέβαλλαν σε μία σειρά τεστ αξιολόγησης της συμπεριφοράς, των συνηθειών ύπνου και της σχέσης τους με τους γονείς τους.
Όσα είχαν αφεθεί να κλαίνε λίγο, είχαν λιγότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν προβλήματα συμπεριφοράς. Στην πραγματικότητα, τέτοια προβλήματα αντιμετώπιζε το 12% των παιδιών, έναντι του 16% εκείνων που δέχονταν ακαριαία την παρηγοριά των γονιών τους κατά την βρεφική ηλικία.
Σε προγενέστερη μελέτη της, εξάλλου, η ίδια ερευνητική ομάδα είχε ανακαλύψει πως οι μητέρες που αφήνουν τα μωρά τους να κλαίνε λίγο, έχουν κατά 40% λιγότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν επιλόχειο κατάθλιψη, ενώ τόσο οι μητέρες όσο και οι πατέρες νιώθουν λιγότερο στρες.
Πηγή : Web Only
Μπορεί να σπαράζει η καρδιά μας και να νιώθουμε ενοχές, αλλά μια νέα μελέτη δείχνει ότι δεν πρέπει να αρπάζουμε αμέσως στην αγκαλιά μας το μωρό όταν κλαίει αντί να κοιμάται ήσυχο στο κρεβατάκι του. Αφήνοντας το μωρό να κλάψει για λίγο αντί να το παρηγορήσουμε αμέσως, δεν πρόκειται να το βλάψουμε, σύμφωνα με τη μελέτη. Αντιθέτως, η κατάληξη θα είναι να μειωθεί το στρες του και να βελτιωθεί ο ύπνος του.
Οι ερευνητές λένε πως οι γονείς θα πρέπει να εφαρμόζουν την τεχνική του ελεγχόμενου κλάματος τα βράδια. Σύμφωνα με αυτήν, οι γονείς πρέπει να περιμένουν επί συγκεκριμένη ώρα πριν πάρουν αγκαλιά το μωρό τους. Ειδικότερα, το πρώτο βράδυ που θα ξυπνήσει το μωρό κλαίγοντας, πρέπει να περιμένουν 2 λεπτά και μετά να το πάρουν αγκαλιά.
Το δεύτερο βράδυ πρέπει να περιμένουν 5 λεπτά, το τρίτο 10 λεπτά και ούτως καθ’ εξής, έως ότου μάθει το μωρό να ξανακοιμάται δίχως να το έχουμε παρηγορήσει εμείς.
Μία άλλη τεχνική που η μελέτη έδειξε ότι αποδίδει, είναι η κατασκήνωση, κατά την οποία οι γονείς κάθονται στο δωμάτιο του μωρού δίχως όμως να το παίρνουν αγκαλιά, έως ότου αυτό ξανακοιμηθεί.
Όλ’ αυτά δείχνουν πολύ ψυχρά, αλλά οι επιστήμονες από τη Μελβούρνη που πραγματοποίησαν τη σχετική μελέτη λένε πως τελικά βοηθούν τους γονείς και το μωρό να κοιμούνται περισσότερο και να νιώθουν λιγότερο στρες.
Η μείωση του στρες είναι ιδιαιτέρως έντονη στη μητέρα, η οποία έτσι διατρέχει μειωμένο κίνδυνο να εκδηλώσει κατάθλιψη. Οι ερευνητές τονίζουν ότι αφήνοντας το μωρό να κλάψει για λίγο, δεν βλάπτει την ψυχική υγεία του, ούτε προκαλεί μακροπρόθεσμα προβλήματα συμπεριφοράς. Σημειώνουν, ωστόσο, ότι τα ευρήματά τους προέρχονται από μωρά ηλικίας 7 μηνών και άνω, και έτσι ίσως δεν ισχύουν για τα νεογέννητα.
«Για τους γονείς που αναζητούν κάτι να τους βοηθήσει, το ελεγχόμενο κλάμα και η “κατασκήνωση” είναι αποτελεσματικές και ασφαλείς μέθοδοι, συνεπώς οι οικογένειες και οι επαγγελματίες της Υγείας πρέπει να αισθάνονται άνετα να τις χρησιμοποιούν», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Άννα Πράις, από το Ερευνητικό Ίδρυμα Παίδων Murdoch (MCRI) στο Βασιλικό Νοσοκομείο Παίδων της Βικτώρια.
Ωστόσο, κατέστησε σαφές ότι οι γονείς δεν πρέπει να κλείσουν την πόρτα τους και να αφήσουν το μωρό να κλαίει όλη νύχτα. «Αυτό είναι πολύ δύσκολο και δεν συνιστάται», τόνισε.
Η μελέτη, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Pediatrics», βασίστηκε σε 326 παιδιά, τα οποία παρακολουθούσαν οι ερευνητές από την ηλικία των 7 μηνών έως τα 6 τους χρόνια.
Σχεδόν οι μισοί γονείς διδάχτηκαν και εφάρμοσαν τις δύο προαναφερθείσες τεχνικές, ενώ οι υπόλοιποι όχι.
Όταν τα παιδιά έγιναν 6 ετών, οι ερευνητές τα υπέβαλλαν σε μία σειρά τεστ αξιολόγησης της συμπεριφοράς, των συνηθειών ύπνου και της σχέσης τους με τους γονείς τους.
Όσα είχαν αφεθεί να κλαίνε λίγο, είχαν λιγότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν προβλήματα συμπεριφοράς. Στην πραγματικότητα, τέτοια προβλήματα αντιμετώπιζε το 12% των παιδιών, έναντι του 16% εκείνων που δέχονταν ακαριαία την παρηγοριά των γονιών τους κατά την βρεφική ηλικία.
Σε προγενέστερη μελέτη της, εξάλλου, η ίδια ερευνητική ομάδα είχε ανακαλύψει πως οι μητέρες που αφήνουν τα μωρά τους να κλαίνε λίγο, έχουν κατά 40% λιγότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν επιλόχειο κατάθλιψη, ενώ τόσο οι μητέρες όσο και οι πατέρες νιώθουν λιγότερο στρες.
Πηγή : Web Only
Ψυχικά προβλήματα από το ξύλο για τιμωρία
Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα
Τα παιδιά που τρώνε ξύλο από τους γονείς ή άλλους ενήλικες για να τιμωρηθούν για τα λάθη ή τις παραλείψεις τους, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν προβλήματα ψυχικής υγείας όταν μεγαλώσουν, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.
Μεταξύ των ενηλίκων, ποσοστό 2% έως 7% των κρουσμάτων ψυχικών νόσων (συμπεριλαμβανομένης της μείζονος κατάθλιψης, των αγχωδών διαταραχών και της παράνοιας) οφείλονται στην σωματική τιμωρία που συνέβη κατά την παιδική ηλικία, λένε οι ερευνητές.
Στη σχετική μελέτη, που πραγματοποιήθηκε από επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Μανιτόμπα, στον Καναδά, αναλύθηκαν στοιχεία από περισσότερους από 34.600 Αμερικανούς ηλικίας άνω των 20 ετών, από τους οποίους οι ερευνητές πήραν συνεντεύξεις την περίοδο 2004-2005.
Στην ανάλυση δεν συμπεριελήφθησαν εθελοντές οι οποίοι υφίσταντο σωματική, ψυχολογική ή σεξουαλική κακοποίηση, παραμέληση (συναισθηματική ή μη) ή άλλες μορφές κακοποίησης.
Μεταξύ άλλων, οι ερευνητές τους έθεσαν το εξής ερώτημα: «Ως παιδί, πόσο συχνά σας έσπρωχναν, σας άρπαζαν, σας ταρακουνούσαν, σας χαστούκιζαν ή σας χτυπούσαν οι γονείς σας ή άλλοι ενήλικες που ζούσαν στο σπίτι σας;» Το περίπου 6% είπαν ότι ως παιδιά βίωναν αυτού του είδους τις σωματικές τιμωρίες «μερικές φορές», «αρκετά συχνά» ή «πολύ συχνά», δίχως όμως να βιώνουν άλλες μορφές κακομεταχείρισης από τους οικείους τους.
Οι εθελοντές που είχαν υποστεί την σωματική τιμωρία είχαν κατά 59% περισσότερες πιθανότητες να αντιμετωπίζουν πρόβλημα εξάρτησης από το αλκοόλ, κατά 41% περισσότερες πιθανότητες να έχουν κατάθλιψη και κατά 24% περισσότερες πιθανότητες να πάσχουν από διαταραχή πανικού, σε σύγκριση με όσους δεν τιμωρούνταν σωματικά ως παιδιά.
Όπως γράφουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση «Pediatrics», τα ευρήματά τους προστίθενται σε αυτά που υποδηλώνουν ότι η σωματική τιμωρία κατά την παιδική ηλικία μπορεί να υπονομεύσει την ψυχική υγεία στο μέλλον, αυξάνοντας τον κίνδυνο κατάθλιψης, αυτοκτονικού ιδεασμού και κατάχρησης αλκοόλ. Επιπλέον, τα νέα ευρήματα ενισχύουν την άποψη ότι η εξάλειψη της σωματικής τιμωρίας των παιδιών μπορεί να μειώσει την συχνότητα των νοσημάτων ψυχικής υγείας.
Η χρήση του ξύλου ως μέσου τιμωρίας των παιδιών αντενδείκνυται σθεναρά από τους ειδικούς, αλλά παρ’ όλα αυτά οι περισσότεροι γονείς δέρνουν τα παιδιά τους για να τα τιμωρήσουν.
Οι ερευνητές τονίζουν ότι γονείς και παιδίατροι πρέπει να ενημερωθούν για την ανήκεστο βλάβη που κάνει στις παιδικές ψυχούλες το ξύλο και να προσπαθήσουν μαζί να βρουν άλλους τρόπους νουθεσίας των παιδιών.
Πηγή : Web Only Αναδημοσίευση: ygeia.tanea.gr
Τα παιδιά που τρώνε ξύλο από τους γονείς ή άλλους ενήλικες για να τιμωρηθούν για τα λάθη ή τις παραλείψεις τους, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν προβλήματα ψυχικής υγείας όταν μεγαλώσουν, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.
Μεταξύ των ενηλίκων, ποσοστό 2% έως 7% των κρουσμάτων ψυχικών νόσων (συμπεριλαμβανομένης της μείζονος κατάθλιψης, των αγχωδών διαταραχών και της παράνοιας) οφείλονται στην σωματική τιμωρία που συνέβη κατά την παιδική ηλικία, λένε οι ερευνητές.
Στη σχετική μελέτη, που πραγματοποιήθηκε από επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Μανιτόμπα, στον Καναδά, αναλύθηκαν στοιχεία από περισσότερους από 34.600 Αμερικανούς ηλικίας άνω των 20 ετών, από τους οποίους οι ερευνητές πήραν συνεντεύξεις την περίοδο 2004-2005.
Στην ανάλυση δεν συμπεριελήφθησαν εθελοντές οι οποίοι υφίσταντο σωματική, ψυχολογική ή σεξουαλική κακοποίηση, παραμέληση (συναισθηματική ή μη) ή άλλες μορφές κακοποίησης.
Μεταξύ άλλων, οι ερευνητές τους έθεσαν το εξής ερώτημα: «Ως παιδί, πόσο συχνά σας έσπρωχναν, σας άρπαζαν, σας ταρακουνούσαν, σας χαστούκιζαν ή σας χτυπούσαν οι γονείς σας ή άλλοι ενήλικες που ζούσαν στο σπίτι σας;» Το περίπου 6% είπαν ότι ως παιδιά βίωναν αυτού του είδους τις σωματικές τιμωρίες «μερικές φορές», «αρκετά συχνά» ή «πολύ συχνά», δίχως όμως να βιώνουν άλλες μορφές κακομεταχείρισης από τους οικείους τους.
Οι εθελοντές που είχαν υποστεί την σωματική τιμωρία είχαν κατά 59% περισσότερες πιθανότητες να αντιμετωπίζουν πρόβλημα εξάρτησης από το αλκοόλ, κατά 41% περισσότερες πιθανότητες να έχουν κατάθλιψη και κατά 24% περισσότερες πιθανότητες να πάσχουν από διαταραχή πανικού, σε σύγκριση με όσους δεν τιμωρούνταν σωματικά ως παιδιά.
Όπως γράφουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση «Pediatrics», τα ευρήματά τους προστίθενται σε αυτά που υποδηλώνουν ότι η σωματική τιμωρία κατά την παιδική ηλικία μπορεί να υπονομεύσει την ψυχική υγεία στο μέλλον, αυξάνοντας τον κίνδυνο κατάθλιψης, αυτοκτονικού ιδεασμού και κατάχρησης αλκοόλ. Επιπλέον, τα νέα ευρήματα ενισχύουν την άποψη ότι η εξάλειψη της σωματικής τιμωρίας των παιδιών μπορεί να μειώσει την συχνότητα των νοσημάτων ψυχικής υγείας.
Η χρήση του ξύλου ως μέσου τιμωρίας των παιδιών αντενδείκνυται σθεναρά από τους ειδικούς, αλλά παρ’ όλα αυτά οι περισσότεροι γονείς δέρνουν τα παιδιά τους για να τα τιμωρήσουν.
Οι ερευνητές τονίζουν ότι γονείς και παιδίατροι πρέπει να ενημερωθούν για την ανήκεστο βλάβη που κάνει στις παιδικές ψυχούλες το ξύλο και να προσπαθήσουν μαζί να βρουν άλλους τρόπους νουθεσίας των παιδιών.
Πηγή : Web Only Αναδημοσίευση: ygeia.tanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου