Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

ΔΕΣ ΤΟ.......ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ!!!

    Γύρω μας, θα δει κανείς, θα ακούσει, θα αναλογιστεί, ή προβληματιστεί πως κάποιοι άνθρωποι μπορούν και ξεχωρίζουν μέσα από την ίδια τους την ιδιαιτερότητα. Αυτή που μπορεί να τους κινητοποιήσει, να τους ξεμπλοκάρει και να τους ωθήσει να γίνουν οι αρωγοί του ίδιου του εαυτού τους. Άλλωστε λένε ότι «ο δημιουργός του εαυτού σου είσαι εσύ ο ίδιος».
    Οι άνθρωποι έχουμε ή νομίζουμε ότι έχουμε την ευκολία να τοποθετούμε τους ανθρώπους σε πλαίσια, σε ομάδες ανάλογα με την κοινωνικοοικονομική τους υπόσταση, το μορφωτικό τους και βοιωτικό τους επίπεδο, ακόμα και υπό ποιες συνθήκες διαβίωσης μεγάλωσαν. Τι γίνεται όμως όταν κάποιος έχει προσπαθήσει αρκετά να κερδίσει τους «σημαντικούς του άλλους» με τις επιτυχίες του, με τον ευχάριστο και αποδεκτό χαρακτήρα του....!!!! και ξαφνικά όλο αυτό μπορεί να μετατραπεί σε αρνητικό κοινωνικό σχολιασμό από εκείνους που προολίγου τον είχαν «ανεβάσει» πολύ ψηλά στα δικά τους μάτια. Εκεί που δεν θα μπορούσε να χωρέσει μία άλλη δεύτερη ή τρίτη σκέψη, εκεί όπου τα λάθη ή οι τυχόν παρασπονδίες παραλείπονταν. Μας είναι πιο εύκολο στην δική μας κοινωνία να δεχόμαστε τους άλλους όπως τους μαθαίνουμε και ακούμε γ’ αυτούς από εξαρχής, η «άλλη» εικόνα σοκάρει, μπαίνει στο περιθώριο, χλευάζεται. Φοβόμαστε να κοιτάξουμε, να μιλήσουμε, να αποδεχτούμε στον ίδιο τον εαυτό μας ότι δίνουμε σημασία σε ένα άνθρωπο μία οντότητα «διαφορετική» από εμάς. Και τι εννοώ;; Έναν άνθρωπο αλκοολικό, έναν πρώην ή νυν χρήστη εξαρτησιογόνων ουσιών, έναν ισοβίτη, μία ιερόδουλη, ένα πατροκτόνο, ακόμα και ένα αιμομίκτη, είναι μερικοί από εκείνους, που με την θέληση τους κυρίως αποφάσισαν να λιποτακτήσουν από την ίδια τους την ζωή και να μπορούν όλοι οι υπόλοιποι να έχουν ένα αντικείμενο να ασχοληθούν ή καλύτερα να σχολιάσουν. Στον κόσμο μας αυτό λοιπόν, από τον διπλανό μας πολύ σπάνια θα ακούσουμε να θέτει το –ρητορικό- ερώτημα «τι του συνέβη στην ζωή του και επέλεξε μ’ αυτό τον τρόπο να αυτοκαταστραφεί;;», γιατί μετά από τόσα χρόνια προσωπικά έχω καταλάβει ότι ο καθείς μας επιλέγει τον τρόπο αλλά και τον χρόνο που θα κάνει την βουτιά του σ’΄οτιδήποτε δρόμο επιλέξει, αλλά και στο χέρι του είναι αν θα επιλέξει να ξαναβγεί στον αφρό του.
    Στην εποχή της πολύπλοκης ενημέρωσης, της tv του γρήγορου internet οι άνθρωποι αυτοί που λιποτάκτησαν από την ζωή τους, που βούλιαξαν στον φόβο και την ανασφάλεια τους, που επέλεξαν να τιμωρηθούν, υπάρχει προσωπικά για μένα μόνο μία εκπομπή που εδώ και αρκετά χρόνια με κάνει να καθηλώνομαι για κάποιες Κυριακές και να παρακολουθώ τους Πρωταγωνιστές του εαυτού τους. Με τέτοια δύναμη ψυχής, δείχνουν «ακομπλεξάριστα» του ποιοι είναι και με την διακριτική –σχεδόν πάντα- προσέγγιση του Σταύρου όλες αυτές οι προσωπικότητες που ταλάνισαν την ζωή τους, δίνουν απλόχερα και ανιδιοτελώς μαθήματα πυγμής, θέλησης, δύναμης και αισιοδοξίας σ’ όλους εμάς που απλά παρακολουθούμε και σαστίζουμε με τα όσα επιτρέπουμε ή όχι να μας επηρεάσουν. Όχι δεν υπάρχει κανένας σκοπός ή ακόμα και κίνητρο να προμοτάρω το συγκεκριμένο είδος, δεν παίρνω καμία μίζα, αλλά είναι κάτι που θαυμάζω πολλά χρόνια και στο τέλος της κάθε εκπομπής μου γεννιούνται τόσα ερωτήματα που τελικά οι απαντήσεις μου δίνονται μέσα στην συνεχή ροή της καθημερινότητας μου, ερχόμενη σ’ επαφή με ανθρώπους, μοιράζοντας, δίνοντας και παίρνοντας, εμπειρίες, συναισθήματα. Δεν τα κρατάω για τον εαυτό μου (τουλάχιστον όχι όλα), είναι άξιο θαυμασμού να πούμε στον διπλανό μας κάτι που μπορεί σ’ οποιονδήποτε χρόνο για εκείνον να τον κινητοποιήσει, ακόμα και να μιλήσει κάτι στο «μέσα του». Ερεθίσματα υπάρχουν άφθονα γύρω μας, αρκεί ο καθείς να κρατήσει εκείνο που του ταιριάζει, που θα το εξελλίσει που θα τον πάει παρακάτω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου