Η ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗ

      Ζωτικότητα, θάρρος, αυθεντικότητα, προσεγμένος λόγος, επαγρύπνηση, ανιδιοτέλεια, ικανότητα, ενσυναίσθηση, δημιουργικότητα.....είναι ορισμένα από τα στοιχεία που οφείλει να κατέχει ένα Θεραπευτής. Ίσως τα περισσότερα από αυτά δεν διδάσκονται ποτέ, ορισμένα είναι στοιχεία έμφυτα αρκεί κάποιος να τα ανακαλύψει ότι τα έχει και να τα αξιολογήσει. Συναισθηματική νοημοσύνη είναι ένα άλλο καίριο στοιχείο που χρειάζεται να κατέχει κάποιος έτσι ώστε να έρθει κοντά ένας θεραπευόμενος, να αντλήσει την εμπιστοσύνη που ο καθείς χρειάζεται για να αφεθεί, να καθοδηγηθεί και τέλος να βοηθηθεί.

      Αυθεντικό κάνει έναν Ψυχοθεραπευτή όταν είναι πέρα για πέρα αληθινός πάνω απ’ όλα με τον εαυτό του και έπειτα με τον οποιονδήποτε άλλον που είναι απέναντι του και του απευθύνεται. Σ΄αυτή την περίπτωση υπάρχει όμως και ένας αντίλογος. Στην καθημερινότητα οι περισσότεροι από τους ανθρώπους πιστεύουν ότι είναι ειλικρινείς και αυθεντικοί και ότι –ακατέργαστα- εκφράζουν εκείνο που νιώθουν και αισθάνονται. Σ’ αυτό το σημείο είναι που κάποιος χρειάζεται να προσέχει περισσότερο, να φιλτράρει εκείνο που θέλει να πει έτσι ώστε να δώσει στο συνομιλητή του να καταλάβει τις προθέσεις του για εκείνο το οποίο λέει. Λέγοντας κάτι πρώτα απ’ όλα χρειάζεται να υπάρχει στόχος να μην προσβληθεί ο άλλος, επαναλαμβάνω όποιος και να είναι αυτός, η διαφορά του ότι «τα λέω όλα όπως τα νοιώθω» απ’ το «έχω μάθει να αφουγκράζομαι, να περιμένω και να σέβομαι τον συνομιλητή μου» βρίσκεται στο νόημα που κρύβει η κάθε λέξη ή έννοια. Ένας Ψυχοθεραπευτής, ναι, μπορεί να παραπέσει ορισμένες φορές σε μη σωστές καθοδηγήσεις, να παρασυρθεί από τους περιορισμούς του, από τις φαντασιώσεις του, από τις δικές του αμφιβολίες για ένα συγκεκριμένο ζήτημα, μπορεί μάλιστα ορισμένες φορές να πειραματιστεί για κάτι ή σε κάτι όταν νιώσει ότι μία τέτοια μέθοδος ή καθοδήγηση θα είναι ωφέλιμη για τον θεραπευόμενο του.

      Θεραπευτής και θεραπευόμενος πολύ συχνά συμπορεύονται –μαζί- από όλα όσα ακούει από τον δεύτερο ένας θεραπευτής κλίνει προς μία κατεύθυνση που πιστεύει ότι θα είναι η πιο ωφέλιμη για τον θεραπευόμενο, άλλες πάλι φορές μοιράζεται μαζί του την σκέψη του για τον λόγο τον οποίο ακολούθησε την συγκεκριμένη τεχνική και διαδρομή. Είναι πολύ σημαντικό ο καθένας που επισκέπτεται έναν Ψυχολόγο, ένα Ψυχοθεραπευτή και αποφασίζει να κάνει συστηματική θεραπευτική δουλειά να ρωτάει και να γνωρίζει για ποιον λόγο ο θεραπευτής του χρησιμοποιεί την ανάλογη μέθοδο ή τεχνική την παρούσα στιγμή.

      Όταν κάποιος άνθρωπος μας εμπιστεύεται βαθύτερα κομμάτια της ζωής του, της προσωπικότητας του, του βίου του, οφείλουμε όλοι με καθαρή και ανιδιοτελή σκέψη να αφουγκραστούμε ότι μας ζητείται, να εκτιμήσουμε την προσπάθεια αυτού του ανθρώπου να μετακινηθεί, ή και να αλλάξει τις οικοθεωρίες του που για ολόκληρα χρόνια πρέσβευε και τιμούσε -τηρούσε. Είναι αρκετά δύσκολο –και εδώ χρειάζεται πολύ δουλειά- ένας άνθρωπος να αλλάξει κάτι το οποίο του έχει προσφέρει ασφάλεια, εμπλοκή, ευχαρίστηση, ακόμα και δυσοίωνες καταστάσεις να ξεσκαρτάρει εάν αυτό τελικά θέλει να το αλλάξει ή να το τροποποιήσει για να συνεχίσει να ζει περισσότερο αυθεντικά και αυτόνομα. Συχνά θεωρούμε στην ενήλικη μας ζωή ότι κάποιες πεποιθήσεις δεν μετακινούνται ή ότι ακόμα δεν χρειάζεται να γίνει κάτι τέτοιο μιας και που θεωρούμε ότι εμείς οι ίδιοι έχουμε επιλέξει τον τρόπο για τον οποίο ζούμε και ότι είμαστε υπεύθυνοι μόνο εμείς γ’ αυτό. Ισχύει, αλλά εν μέρει, εμπειρικά θα αναφέρω ότι όταν κάποιος βρίσκεται σε μία διεργασία θεραπευτική ανακαλύπτει πράγματα και καταστάσεις που ενώ υπήρχαν αρχίζουν και παίρνουν μία άλλη τροπή και αλλάζει το νόημα τους, η συγκεκριμένη πεποίθηση μπορεί μέχρι εκείνη την στιγμή να εξυπηρετούσε κάποιους άλλους (κυρίως την οικογένεια) ως προς την ύπαρξη της και μετά κάποιος να συνειδητοποιεί ότι όλο αυτό που έκανε δεν ήταν συνειδητοποιημένα δική του βούληση αλλά παρακινούνταν. Στην καθημερινότητα μας, είναι αρκετά δύσκολο να το δούμε αυτό σε εφαρμογή, αν αναρωτηθούμε όμως για τα σωματοποιημένα συμπτώματα, έντονη μελαγχολία, μεταπτώσεις στην διάθεση από που προέρχονται τότε ίσως κινητοποιηθούμε και αρχίσουμε να δίνουμε οι ίδιοι την απάντηση στον εαυτό μας.

      Μία μικρή, απλή -ίσως ασήμαντη για κάποιους- λεξούλα και έννοια έρχεται να προστεθεί στην καθημερινότητα των θεραπευτών και οι ίδιοι να προσπαθήσουν την έννοια του μαγικού ΚΑΙ να την εντρυφήσουν με όμορφο τρόπο στην ζωή μας. Οι περισσότεροι από εμάς έχουν μάθει στο να μοιράζονται ανάμεσα στις επιλογές του, ή το ένα ή το άλλο, όχι δεν είναι καθόλου ματαιόδοξο κάποιος να θέλει και από το ένα και από το άλλο. Να θέλει η ζωή του να περικλείεται από πλούτο καταστάσεων, συναισθημάτων, γεγονότων, επιλογών. Δεν υπάρχει στην ζωή του ανθρώπου μία επιλογή, μία κατεύθυνση, μία ευκαιρία, μία καθοδήγηση αλλά πολλές και ποικίλες.

      Σύμφωνα με το ΓΣΑ μας (Γνωστικό Σύστημα Αυτοαναφοράς) η πυραμίδα της ζωής μας αποτελείται ιεραρχικά από τους κώδικες συμπεριφοράς μας, τους ρόλους, τις αξίες μας και τέλος τους σκοπούς μας. Μ’ αυτή την σειρά γνωστοποιούμαι ποιοι είμαστε και τι θέλουμε να ακολουθούμε, είναι οι πεποιθήσεις μας μέσα στις οποίες προσθετοαφαιρούμε ότι μας χαροποιεί μας γεμίζει , μας πληροί.

      ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ – ΣΥΜΜΑΧΙΑ

      Η θεραπευτική σχέση μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου, είναι αρκετά σημαντική έως και ιερή. Οι περισσότερες σύγχρονες ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις αναγνωρίζουν την σημαντικότητα αυτή για την ομαλή πρόοδο της ψυχοθεραπείας του ενδιαφερόμενου. Ένας Ψυχοθεραπευτής είναι για τον θερ/ενο ο άνθρωπος που τον κατανοεί, χωρίς να τον επικρίνει, που θέτει υγιή όρια, που παρακολουθεί και συντονίζεται με τις σκέψεις και τα συναισθήματα του, τον αποδέχεται όπως είναι. Η έννοια της συμμαχίας αναφέρεται στην ανάγκη ύπαρξης μίας καλής σχέσης συνεργασίας ανάμεσα στον θερ/ενο και τον θεραπευτή του και εκτός από την έννοια του δεσμού ή της σχέσης περιλαμβάνει την συμφωνία στα έργα, στους στόχους της θεραπευτικής διαδικασίας. (Στάλικας Α.) Μέσα από την θεραπευτική σχέση ο θεραπευτής στοχεύει στο να «βοηθήσει» τον θερ/ενο να αποκτήσει μία πιο ρεαλιστική αντίληψη για τον εαυτό του και τους γύρω του. Η δημιουργία μίας καλής θεραπευτικής σχέσης δεν είναι πάντα μία εύκολη διαδικασία Σύμφωνα με τον Rogers (1957) για να είναι περισσότερο αποδοτική η θεραπευτική σχέση χρειάζεται να πληρούνται τα εξής:

• Δύο άνθρωποι βρίσκονται σε μία «ψυχολογική επαφή»

• Ο θερ/ενος νιώθει άτρωτος και ανήσυχος.

• Ο θεραπευτής είναι αυθεντικός.

• Ο θεραπευτής νιώθει απεριόριστο σεβασμό για τον θερ/ενο.

• Επιπλέον βιώνει ενσυναίσθηση από όλα όσα εξιστορεί ο θερ/ενος για τον τρόπο που βιώνει τις καταστάσεις του.

      Τα παραπάνω συνιστούν μία πελατοκεντρική σχέση της αυθεντικότητας του θεραπευτή και του απεριόριστου σεβασμού προς τον ενδιαφερόμενο. Πολύ σημαντικές έννοιες σε σχέση με την θεραπευτική σχέση είναι η θετική αλληλεπίδραση, η εμπιστοσύνη, η «σύνδεση», η ζεστασιά, η στήριξη, η αποδοχή, η συνεργασία, η αμοιβαιότητα, η δέσμευση, η ενστάλαξη ελπίδας και η δυνατότητα του θερ/ενου να αδράξει την ευκαιρία να απελευθερωθεί συναισθηματικά.

      ΚΥΡΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΜΙΑΣ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΣΧΕΣΗΣ

1. Ανισότητα (η σχέση ανάμεσα στον ψυχοθεραπευτή και τον θερ/ενο είναι άνιση. Κέντρο βάρους είναι ο θερ/ενος και η προσοχή εστιάζεται αποκλειστικά σ’ εκείνον και την ιστορία του).

2. Αποδοχή άνευ όρων (ο θεραπευτής έχει εκπαιδευτεί κατάλληλα ώστε να διαχωρίζει την πράξη από το άτομο και να αποδέχεται όλα όσα του εκμυστηρεύεται ο ενδιαφερόμενος, χωρίς επικρίσεις, μομφές, ή αξιολογήσεις).

3. Ελευθερία λόγου.

4. Συγκεκριμένοι και σταθεροί κανόνες.

5. Απόρρητο.

6. Ενσυναίσθηση.

      Θα αναφερθούν κάποιες βασικές τεχνικές που χρησιμοποιούνται σε μία συμβουλευτική και θεραπευτική διαδικασία μεταξύ θεραπευτή /σύμβουλου και του θερ/ενου / συμβουλευόμενου.

      Συνέντευξη, Υποβολή ερωτήσεων (αντί το γιατί ρωτάμε με το πως), Παρατήρηση κίνησης, Ακρόαση και λεκτική συμπεριφορά, Διατύπωση απαντήσεων, Χειρονομίες, Αποσαφήνιση (συναισθημάτων και πως συνδέονται με το θέμα), Σημασιολογικές αναλύσεις (περιπτώσεις ανθρώπων που δεν έχουν την ευκαιρία να επικοινωνήσουν – παράφραση), Ερμηνεία, Αναγνώριση συναισθημάτων, Σιωπή, Αποδοχή, Επιβεβαίωση – Καθησύχαση, Ενθάρρυνση –στήριξη, Παροχή συμβουλών, Σωματική αυτοσυναίσθηση (αυτογνωσία), Κατεύθυνση (καθοδήγηση συμβουλευόμενου), Διατήρηση έντασης, Διπολική έκφραση (δύο αντίθετα συναισθήματα role-playing), Πρόκληση, Διδασκαλία, Δόμηση (οριοθέτησης), Χρήση προσωπικών αισθημάτων, Ανακεφαλαίωση, Τεχνική της «μετασυνεδρίας» (τι γίνεται μετά από κάποια συνεδρία), Κατ’ οίκον εργασίες, Παρακολούθηση, Παραπομπή.

      Ένας ψυχολόγος πρέπει να χρησιμοποιεί μόνο τη θεραπεία για την οποία έχει εκπαιδευτεί. Οι ψυχολόγοι είναι, επίσης, υπεύθυνοι για τη χρήση των καταλληλότερων μεθόδων για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο θεραπευόμενος.

      Η εκπαίδευση στην ψυχοθεραπεία μπορεί να ακολουθήσει κάποια από τις σχολές:

• Γνωστική θεραπεία

• Ψυχοδυναμική θεραπεία

• Συστημική θεραπεία

• Υπαρξιστική – ανθρωπιστική (Gestalt και θεραπείες σωματικής προέλευσης)

      Η εκπαίδευση στην ψυχοθεραπεία προσφέρει, επίσης, στον ψυχολόγο βαθιά γνώση σχετικά με

• Ψυχικές διαταραχές

• Προσωπικότητα

• Ψυχολογική διαγνωστική και αξιολόγηση

• Ηθική

• Νομοθεσία

• Πολλές άλλες σχετικές ειδικότητες

      Ο Carl Rogers λέει για τον θεραπευτή : «Να είσαι αυτό που είσαι στην πραγματικότητα» . Αυτή η ενότητα, η συνέπεια και η συμβατότητα του εξωτερικού με τον εσωτερικό εαυτό, αποτελεί προυπόθεση και ουσιώδη βάση της βέλτιστης επικοινωνίας, συνδέοντας την εμπειρία με την συνειδητότητα και την συνειδητότητα με την επικοινωνία. Γενικότερα η θεραπευτική σχέση βοηθάει χάρη στην θετική στάση, συνεργασία, μη ερμηνευτική και μη κατευθυντική προσέγγιση που καθιστά ικανά τα άτομα να νιώσουν ελεύθερα και να εργαστούν πάνω στα θέματα που τα απασχολούν στο παρόν. Είναι χαρακτηριστική η τάση του ανθρώπου να μπορεί, λεει ο Rogers, να γίνει «ο αρχιτέκτονας του εαυτού του» να αποκαταστήσει την πίστη του στη μοναδικότητα και ιδιαιτερότητα του, και να ζήσει με υπευθυνότητα τη ζωή του (Μαργαρίτη Τζ.). H αληθινή ψυχοθεραπεία αρχίζει στο σημείο που ο θερ/ενος προχωράει πέρα απο τη διανόηση και παραμένει σε μια άμεση, παρούσα βιωματική διαδικασία των προβλημάτων του. Κυρίαρχο ρόλο παίζει το σώμα, που έχει καταγράψει εμπειρία, συναίσθημα και σκέψη, και είναι η απελευθέρωσή του που θα φέρει την ισορροπία στο άτομο ως όλον.

      «Η Ψυχοθεραπεία είναι μία διαδικασία που στοχεύει στην αύξηση και όχι στην ελάττωση της ελευθερίας του ατόμου» Castelnuovo – Tedesco, 1989

ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΡΟΔΟΥ ΙΑΤΡΙΚΗ & ΥΓΕΙΑ Ρόδος 07.12.2011 Μειώθηκαν οι επισκέψεις των ελλήνων στους γιατρούς

      Βάσει των στοιχείων που προκύπτουν από την έρευνα της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (ΕΣΔΥ), οι έλληνες αναγκάζονται δυστυχώς να μειώσουν τις επισκέψεις τους στους γιατρούς λόγω οικονομικών δυσχερειών Σύμφωνα με την έρευνα, από το διάστημα 2006-2011 καταγράφεται δραματική μείωση επισκέψεων σε γιατρούς αλλά και άλλες υπηρεσίες υγείας. Οι πρώτες ειδικότητες που έχουν μπει στις λίστες των περικοπών είναι οι γυναικολόγοι, οι οδοντίατροι, τα ιδιωτικά νοσοκομεία, οι εργαστηριακοί έλεγχοι και γενικά όλες οι υπηρεσίες που χρειάζεται να πληρώσει ο ίδιος ο ασθενής το κόστος.
      Είναι προφανές λοιπόν, πως μια τέτοια πρακτική οδηγεί στη μείωση των δεικτών υγείας των Ελλήνων, ενώ τα πλήρη αποτελέσματα της έρευνας πρόκειται να παρουσιασθούν σύντομα
      Αξίζει να αναφερθεί πως ακόμη και πριν από δύο χρόνια η αντίστοιχη έρευνα κατέδειξε πτώση των επισκέψεων σε γιατρούς κατά 5%, εξαιτίας οικονομικής δυσπραγίας.
      Ενδεικτικό είναι πως, οι επισκέψεις στα απογευματινά ιατρεία των νοσοκομείων, όπου ο ασθενής καλείται να πληρώσει ακόμη και 70€, καταγράφουν πτώση περίπου 30%.
      ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΡΟΔ ΟΥ
      Τομέας ιατρικών ειδήσεων & ενημέρωσης
‘’Στέγη ‘’ ΙΣΡ Ερυθρού Σταυρού 14 (παλιό Νοσοκομείο ) Ρόδος 85100 www.isrodou.gr, med@isrodou.gr

Τα Ελληνόπουλα γνωρίζουν το Διαδίκτυο από 11 χρονών

      Με καθυστέρηση 3-4 χρόνων σε σχέση με τους συνομηλίκους τους σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπαίνουν τα ελληνόπουλα στη χρήση του Διαδικτύου, ωστόσο εμφανίζονται πιο «ώριμα» σε ό,τι αφορά το ασφαλές «σερφάρισμα», σύμφωνα με τα αποτελέσματα της πρόσφατης έρευνας «EU Kids Online II», που ολοκληρώθηκε στο τέλος του καλοκαιριού σε 25 χώρες της Ευρώπης, σε δείγμα 23 000 παιδιών ηλικίας 9 έως 16 ετών.«Η αυξανόμενη χρήση του Διαδικτύου, βελτιώνει τον ψηφιακό αλφαβητισμό των παιδιών και τις ικανότητες ασφαλούς πλοήγησης», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην έρευνα .Στην Ελλάδα το «σερφάρισμα» ξεκινά στην ηλικία των έντεκα ετών, που είναι και ο μεγαλύτερος μέσος όρος στην Ευρώπη, ενώ στη Σουηδία και τις υπόλοιπες βόρειες χώρες η πρώτη επαφή με το Ιντερνέτ γίνεται στις ηλικίες των 7-8 χρόνων. Ειδικότερα, όσον αφορά τη συχνότητα χρήσης, το 1/3 των παιδιών ηλικίας 9-10 ετών χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο καθημερινά, ενώ στα μεγαλύτερα παιδιά το αντίστοιχο ποσοστό φτάνει το 77%. Η Ελλάδα, όπως αναφέρεται στην έρευνα, θεωρείται χώρα «χαμηλού διαδικτυακού κινδύνου» για τα παιδιά, καθώς από τις απαντήσεις των ανηλίκων ηλικίας 9 έως 16 ετών προκύπτει, ότι μόνο το 1/3 των παιδιών αισθάνθηκε κάποια στιγμή να απειλείται κατά το «σερφάρισμα» στο Διαδίκτυο. Σημαντικό ρόλο στα θέματα της προστασίας από τους on-line κινδύνους, φαίνεται ότι παίζουν και οι Έλληνες γονείς μια και «ο γονικός έλεγχος στην Ελλάδα είναι αποτελεσματικός, ανεξαρτήτως του επιπέδου εκπαίδευσης των γονέων, ενώ η περιορισμένη έκθεση των μικρών παιδιών σε σεξουαλικό περιεχόμενο, είναι συναφής με την αποτελεσματικότητα του ελέγχου». Επίσης, σύμφωνα με την έρευνα «τα μικρά παιδιά δεν ενδιαφέρονται να δουν πορνογραφικό υλικό, ειδικά όπως αυτό ορίζεται από τους ενήλικες».Πάντως, οι Έλληνες γονείς εξακολουθούν να μην έχουν επαρκή εικόνα για τους κινδύνους που αντιμετώπισαν τα παιδιά τους, «σερφάροντας» στο Ιντερνετ . Σχεδόν το 83% των γονέων, των οποίων τα παιδιά ανέφεραν ότι είχαν εκτεθεί σε κίνδυνο, δεν είχαν επίγνωση του γεγονότος. Σύμφωνα με την έρευνα, στην υπόλοιπη Ευρώπη το 52% των γονέων δεν γνώριζε ότι το παιδί του είχε λάβει μηνύματα σεξουαλικού περιεχομένου, ενώ το 61% των γονέων αγνοούσε ότι το παιδί του συνάντησε από κοντά πρόσωπο που γνώρισε μέσω του Διαδικτύου.Από την άλλη, το 63% των παιδιών στη χώρα μας απάντησε ότι «υπάρχουν πολλά καλά πράγματα στο Διαδίκτυο», ενώ το 2% παραδέχτηκε ότι έχει ανταλλάξει μηνύματα ή εικόνες σεξουαλικού περιεχομένου. Ακόμα, η Ελλάδα μαζί με την Πορτογαλία, την Ιταλία και την Τουρκία, εμφανίζει τα χαμηλότερα ποσοστά (3%) και στα κρούσματα εξύβρισης-εκβιασμών (bullying) μέσω Διαδίκτυο. Το EU Kids Online είναι ένα ερευνητικό δίκτυο που χρηματοδοτείται από το πρόγραμμα Safer Internet (2005-2008) και Safer Internet Plus (2009-2013) της Ευρωπαϊκής Ένωσης και διεξάγει διακρατική κοινωνική έρευνα στο πεδίο της ασφάλειας των παιδιών στο Διαδίκτυο και των ευκαιριών δημιουργικής αξιοποίησής του και τελεί υπό την καθοδήγηση του London School of Εconomics (LSE).
      Πηγή:http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4601360

ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΡΟΔΟΥ ΕΙΔΗΣΕΟΓΡΑΦΙΑ Ρόδος 08.06.2012 Η άσκηση δεν βοηθά στην κατάθλιψη

      Νέα βρετανική έρευνα αμφισβητεί προηγούμενη επιστημονική μελέτη, αναφορικά με την άσκηση και την βελτίωση της ανάκτησης της ψυχολογικής διάθεσης, σε πάσχοντες από κατάθλιψη.
      Σύμφωνα με το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Βρετανίας, ασθενείς με διαταραχές κατάθλιψης που έλαβαν βοήθεια μέσω της άσκησης, δεν κατάφεραν να ανεβάσουν τα επίπεδα της δραστηριότητάς τους, εκτός από την χορήγηση θεραπείας αντικαταθλιπτικών.
      Η νέα μελέτη που διήρκησε έναν χρόνο και συμμετείχαν 361 άτομα σε 2 ομάδες, μείωσε τα συμπτώματα κατάθλιψης στην ομάδα των εθελοντών που αθλούνταν ως και 3 φορές την εβδομάδα, όμως δεν υπήρχε σημαντική διαφορά συμπτωμάτων μεταξύ των δύο ομάδων.
      Σύμφωνα με την έκθεση της παλαιότερης έρευνας του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας και Κλινικής Αριστείας (NICE) το 2004, οι επιστήμονες πρότειναν στους πάσχοντες από κατάθλιψη, ως 3 συνεδρίες άσκησης την εβδομάδα. Την εποχή εκείνη η έρευνα είχε δείξει πως η αυξημένη σωματική δραστηριότητα θα μπορούσε να βοηθήσει τα άτομα με ήπια κατάθλιψη.
      "ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ, ΓΙΑΤΙ ΕΛΠΙΖΑΜΕ ΠΩΣ Η ΑΣΚΗΣΗ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΥΞΗΣΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ ΣΤΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ.
      ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ. Η ΑΣΚΗΣΗ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΟΦΕΛΗ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΙΩΣΕΙ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΟΑΓΓΕΙΑΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ, ΝΑ ΜΕΙΩΣΕΙ ΤΗΝ ΑΡΤΗΡΙΑΚΗ ΠΙΕΣΗ, ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΗ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΤΩΝ ΛΙΠΙΔΙΩΝ ΣΤΟ ΑΙΜΑ, ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙ ΤΟΥΣ ΜΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΨΕΙ ΘΕΡΜΙΔΕΣ. ΕΠΙΣΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΕΡΝΕΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΛΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ", δήλωσε ο καθηγητής της δημόσιας υγείας, του Kings College του Λονδίνου, Δρ. Άλαν Μάριον-Ντέιβις.
      Πηγή: BBC
ΕΠΙΜΈΛΕΙΑ / ΜΕΤΆΦΡΑΣΗ: ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΉ ΟΜΆΔΑ Υγείαonline